Kryzys emocjonalny
“Kryzysy emocjonalne, inaczej psychologiczne, stanowią naturalną składową ludzkiego losu, nieuchronnie przeplatając bieg naszego życia.
Kryzys emocjonalny to stan psychiki rozwijający się w przebiegu reakcji na stres wydarzeń krytycznych; cechuje się utratą równowagi emocjonalnej i psychicznej oraz wysokim poziomem napięcia emocjonalnego, w znacznej mierze przeżywanego lękowo.” (źródło: Kubacka-Jasiecka, Dorota. „Kryzysy zdrowia a możliwości zmagania się z cierpieniem choroby somatycznej.” Sztuka Leczenia 20.1-2 (2010): 21-41.)
- Stan kryzysu rozwija się, gdy doświadczana sytuacja jest dla nas całkiem nowa, bardzo trudna bądź traumatyczna i nasze dotychczasowe mechanizmy radzenia sobie i posiadane zasoby są niewystarczające.
- Ponieważ nie jesteśmy w stanie przez dłuższy czas być w stanie braku równowagi stan kryzysu trwa od kilku dni do kilku tygodni (w literaturze znajdziemy informację o około 6 tygodniach).
- Odzyskanie równowagi oznacza zdrową adaptację do sytuacji, która wywołała kryzys.
Kryzys utraty zdrowia
“Kryzys choroby somatycznej jest zawsze “poważnym załamaniem stałego stanu zdrowia”, który to stan może się ciągnąć przez dłuższy czas, zawsze pozostaje punktem zwrotnym w indywidualnym biegu życia, prowadzącym do stałych przemian dla chorego i jego rodziny.”
“Kryzysy zdrowia należą do kryzysów utraty, której przedmiotem, mówiąc ogólnie, staje się dotychczasowy zadowalający stan zdrowia;” (źródło: Kubacka-Jasiecka, Dorota. „Kryzysy zdrowia a możliwości zmagania się z cierpieniem choroby somatycznej.” Sztuka Leczenia 20.1-2 (2010): 21-41.)
- Kryzys utraty zdrowia dotyczy każdej sfery funkcjonowania człowieka: poznawczej, emocjonalnej, behawioralnej, ról społecznych, relacji i rozwoju.
- Chorobę nowotworową postrzegamy jako sytuację kryzysową, ponieważ zagraża ona naszemu życiu i zdrowiu, jest nieprzewidywalna, wywołuje poczucie bezradności i braku kontroli, wpływa na postrzeganie przyszłości a czasami nawet zamyka perspektywę przyszłości.
- Pacjenci po otrzymaniu diagnozy często skupiają się wyłącznie na negatywnych konsekwencjach diagnozy choroby nowotworowej i jej negatywnym wpływie na życie.
- Istnieje wiele teorii dotyczących tego, jak przebiega kryzys i przez jakie fazy radzenia sobie może przechodzić osoba doświadczająca kryzysu.
“Należy jednak pamiętać, że każdy człowiek przeżywa smutek i życiowe straty w sposób określony czynnikami psychofizjologicznymi i poznawczo – behawioralnymi oraz społeczno – kulturalnymi; występują daleko idące indywidualnie zróżnicowane reakcje zmagania. Wszystkie reakcje należy uznać za właściwe, normalne i adaptacyjne.” (źródło: Kubacka-Jasiecka, Dorota. „Kryzysy zdrowia a możliwości zmagania się z cierpieniem choroby somatycznej.” Sztuka Leczenia 20.1-2 (2010): 21-41.)
Źródło:
1. Kubacka-Jasiecka, Dorota. „Kryzysy zdrowia a możliwości zmagania się z cierpieniem choroby somatycznej.” Sztuka Leczenia 20.1-2 (2010): 21-41
